Start van het initiatief Twente Tegen Kanker
Voor degene die mij nog niet kennen zal ik mijzelf eerst even voorstellen. Ik ben Angélique Koedijk, woonachtig met mijn gezin in Borne. Een gezellige plaats onder de rook van Hengelo. Naast mijn werk als commercieel directeur bij een internationale zakenreis organisatie coördineer ik al meerdere jaren passend voetbal (G-elftallen) bij RKSV NEO, ben ik voorzitter bij Stichting G-Kracht (sportevenementen voor jong volwassenen met een motorische of verstandelijke beperking) en ben ik sinds juni 2019 initiator van G-Sound, uitgaan zonder beperking.
Wat een mooie, feestelijke dag in september 2019 moest worden met de trouwerij van 2 dierbare vrienden, werd een gitzwarte bladzijde in mijn leven. 20 september staat voor altijd in mijn geheugen gegrift als de dag dat ik de diagnose uitgezaaide eierstokkanker stadium 3C kreeg. Nadat ik een week ervoor met acute hevige pijn in mijn onderbuik naar de huisarts ben gegaan. Ik had alle scenario’s bedacht maar aan kanker dacht ik geen moment.
Nu besef je het pas… kanker is echt een sluipmoordenaar.
– Angélique Koedijk
Ik ging mij bedenken wie ik allemaal zou moeten missen, ik zou mijn kinderen niet zien opgroeien, mijn moeder (die tevens in 2018 al een zoon, mijn broer, had verloren) niet verder ondersteunen, mijn maatschappelijke betrokkenheid en werk moeten opgeven en vooral mijn gezin opzadelen met een zieke moeder die afhankelijk zou worden van zorg op weg naar het onvermijdelijke …. afscheid nemen!
Wist jij dat eierstokkanker 1300 keer per jaar in Nederland voorkomt? En wist jij dat deze kanker een stijgende tendens laat zien?
Zo positief en sterk als ik normaal gesproken ben, lukte het mij niet vol vertrouwen en goede moed de grootste uitdaging van mijn leven aan te gaan. De grond zakte letterlijk onder mijn voeten vandaan en een donkere en vooral verdrietige periode brak aan. Weinig slapen, continue een brok in mijn keel, onrustig, het gevoel hebben ieder laadje te moeten openen, veel foto’s te bekijken, de administratie van A-Z te moeten doorspitten, allerhande zaken vast te leggen etc….Voor mijn gevoel stond ik na de diagnose, die op dat moment weinig perspectief bood, met één been buiten het leven en keek ik de dood in de ogen.
Voor mijn gevoel stond ik na de diagnose, die op dat moment weinig perspectief bood, met één been buiten het leven en keek ik de dood in de ogen.
– Angélique Koedijk
In oktober werd het behandelplan ingezet om te proberen de tumoren te verkleinen en de celdeling te remmen. Als dat zou aanslaan dan kwam ik in aanmerking voor een HIPEC buikoperatie, een “ingreep” die vanaf maart 2019 pas als mogelijke optie wordt ingezet bij eierstokkanker en dus ook nog maar recent door verzekeringmaatschappijen wordt vergoed en niet te verwarren met de zogenaamde “debulking”.
Drie zware chemokuren volgden in oktober en november met pijn, zoveel pijn dat een ziekenhuisopname onvermijdelijk was. Maar het resultaat mocht er zijn!! Jazeker, de tumoren waren geslonken, de meeste pijn was verdwenen en de voorbereiding voor de HIPEC werd in gang gezet.
Wat was ik blij dat ik in aanmerking kwam voor deze nieuwe vorm van gynaecologische kankerbehandeling– Angélique Koedijk
16 december was het dan zover, voor mijn gevoel een mijlpaal in het traject. Ik ben door een team van diverse specialisten gedurende 14 uur geopereerd in het MST ziekenhuis Enschede. Een zeer ingrijpende operatie waarbij mijn eierstokken, baarmoeder, buikvlies, vetschort en milt zijn verwijderd en de darmen zijn millimeter voor millimeter onderzocht. Ja.. het was een heftige operatie maar het herstel kon beginnen en kwamen er nieuwe lichtpuntjes.
De periode Januari tot Maart 2020 stonden nog in het teken van chemokuren om voorgoed af te rekenen met eventueel achtergebleven foute cellen.
Zo .. dat was kanker! Laat die zon maar weer stralen
– Angélique Koedijk
Bij de laatste controle in maart stonden alle seinen op groen en voelde het goed om voorzichtig weer plannen te maken en vooral heel hard te werken aan mijn verdere herstel. Gesteund door mijn gezin, mijn moeder, werk collega’s en een aantal zeer dierbare vrienden is 2020 ondanks de corona pandemie, een mooi jaar geworden waarin ik naast werken aan mijn herstel ook weer vol enthousiasme en passie, met inachtneming van de corona maatregelen, mijn geweldige leven weer op heb kunnen pakken maar zeker met het inzicht dat “mijn oude leven” niet terug zou keren en ik ook vooral niet zou moeten proberen terug te keren naar mijn oude leven.
Genezen verklaren en genezen voelen is heel wat anders!
– Angélique Koedijk
Hoewel ik de emotionele en fysieke ‘rollercoaster’ heb doorstaan en de artsen mij genezen hadden verklaard, voelde dit allemaal nog erg onwerkelijk. In mijn hoofd wilde ik niets liever dan mijn leven uit de pauzestand halen en weer volle kracht vooruit maar lichamelijk was ik daar absoluut nog niet klaar voor. De chemokuren en operatie hadden duidelijk sporen achtergelaten en ook moest ik weer vertrouwen krijgen in mijn lichaam, dat mij immers voor mijn gevoel gruwelijk in de steek had gelaten. Ook moest ik leren accepteren dat ik niet iedere 3 maanden uitgebreid onderzocht zou worden. Pas als ik (pijn) klachten zou krijgen zou er verder onderzoek gedaan worden en dat voelde eigenlijk heel ongemakkelijk.
In de zomer van 2020 kreeg ik toch weer vage pijnklachten en enige mate van paniek sloeg weer toe. Mijn arts heeft mij destijds gerust kunnen stellen en met een aantal injecties de pijn kunnen wegnemen. Er was geen reden om aan te namen dat de kanker toch weer actief was, meer een gevolg van de operatie.
Een mooie zomervakantie in Denemarken volgde, ik bleef 2x per week actief in een oncologie-fysio groep (en dat kan ik iedereen van harte aanbevelen) en er werden online bingo’s georganiseerd vanuit de stichting om vooral de verbinding met onze doelgroep niet te verliezen.
Ik kon de wereld weer aan; alles ging zo goed….Maanden verstreken, corona legde ons over het algemeen actieve en reislustige leven nog steeds stil en we moesten corona vooral buiten de deur proberen te houden.
Extra genieten dan maar in de tuin op zonovergoten dagen met mijn geweldige gezin en af en toe met een klein groepje dierbare vrienden. Dit maakte alles goed en toverde op heel veel momenten een brede lach op mijn gezicht.
De dag dat het licht opnieuw uitgaat …
– Angélique Koedijk
Tot het moment dat ik begin december 2020 weer serieuze pijnklachten kreeg in mijn onderbuik. Dit voelde absoluut niet goed en er spookte van alles door mijn hoofd. Een eerste onderzoek volgde maar gaf geen duidelijke oorzaak. Met pijnmedicatie ging ik terug naar huis en probeerde ik mijzelf niet gek te maken. Misschien was ik gewoon te druk geweest….. Tja, om eerlijk te zijn probeerde ik mijn leven voor kanker weer te gaan leiden. Dus wellicht geen gekke gedacht.
Later die week, volgde een CT scan en een inmiddels ondraaglijke pijn maakte duidelijk dat de kanker weer terug was of liever gezegd nooit helemaal is weggeweest. Ondanks alle inspanning van de artsen en een perfect uitgewerkt behandelplan hebben zich toch mini onzichtbare foute cellen verstopt en zijn zij na 9 maanden weer actief geworden. Hoe was dat mogelijk? En weer stort mijn wereld in elkaar. Was dit het dan?
Ik wil alles uit de kast halen om te voorkomen dat we iets over het hoofd zien
– Angélique Koedijk
Mijn artsenteam heeft wederom een behandelplan gemaakt en daarbij heb ik ook via mijn netwerk de oncologie specialisten van UZ Brussel laten aansluiten.
Ik heb absoluut het gevoel dat het optimale wordt gedaan om de kanker aan te pakken en hopelijk voor langere tijd weer in slaap te krijgen. Hoe dan ook ben ik nu “ongeneeslijk” ziek maar hoe lang mij nog gegund is weet niemand…
We gaan proberen om jouw kwaliteit van leven te rekken met dezelfde chemotherapie
– Behandelde arts
Momenteel zit ik weer in het chemotraject en dat is echt weer verdomde zwaar voor mijzelf maar zeker ook voor mijn gezin, familie en dierbare vrienden.
Ik ga ervoor, niet tot het uiterste maar wel net zo lang totdat voor mij de kwaliteit van het leven ter discussie staat. Voor nu is dat nog niet aan de orde en blijven we vooral GENIETEN.
De steun en aandacht die ik krijg van zovelen is onvoorwaardelijk en voelt zo goed. Ik ben gewoon nog niet klaar met mijn leven, ben tenslotte nog maar 53 en wil nog zoveel…
De palliatieve fase is begonnen! FOCUS op kwaliteit van leven.
– Angelique Koedijk
Waarom ik Twente tegen Kanker heb opgericht?
Mijn leven overdenkend en vanuit mijn sterke maatschappelijke betrokkenheid werd ik op een ochtend in januari jl. wakker met de gedachte “ik moet gewoon “iets” doen met mijn ziekte”. Dit idee heb ik voorgelegd aan een aantal dierbare vrienden waarna alles in stroomversnelling is gegaan.
Bedenk dat er jaarlijks zo’n 45.000 Nederlanders sterven aan kanker, er 300 mensen per dag een diagnose kanker te horen krijgen en kanker nog steeds doodsoorzaak nummer één is in Nederland. En dan hebben we het nog niet eens over de gevolgen van corona!
Wat nu al duidelijk is dat er veel minder diagnoses worden gesteld maar dat houdt zeker niet in dat er minder kanker is. We zien het alleen nog niet en dat betekent ongetwijfeld te veel uitgesteld leed en onnodige sterfgevallen als gevolg van kanker. Twente Tegen Kanker zal dit niet kunnen stoppen maar we kunnen wel een serieuze poging doen leed te verzachten op allerlei mogelijke manieren. Niet alleen voor de patiënt maar zeker ook voor partners en kinderen!
Wij lanceren daarom met liefde en veel enthousiasme in Twente een nieuw initiatief onder de naam “Twente Tegen Kanker”, waarmee wij op alle mogelijke manieren (benefietavonden / online streams / donaties / evenementen / collectes etc.) geld willen inzamelen om onder andere oncologie/kanker gerelateerde projecten van de Twentse ziekenhuizen te ondersteunen, patiënten die financieel in zwaar weer zitten (mede) als gevolg van kanker te ondersteunen met praktische middelen (b.v. haarwerk) en/of vervoer, organiseren van voorlichtingsbijeenkomsten en uiteindelijk een mooie plek in Twente creëren in de vorm van soort “inloophuis” voor kankerpatiënten en hun familie.
Kanker is hoe gek het ook klinkt voor veel patiënten de verbindende factor en maakt het praten met lotgenoten over de ziekte vaak een stuk eenvoudiger, ook voor kinderen en partner.
Landelijk is er natuurlijk KWF en ook veel andere prachtige initiatieven die geld inzamelen voor met name meer onderzoek naar genezing van kanker.
Stichting Twente Tegen Kanker zet vooral in op betere kwaliteit van leven en betere begeleiding. Graag wil ik jullie vragen “geef wat je kunt missen” voor betere voorlichting en betere kwaliteit van leven van kankerpatiënten en hun familie, zodat zij de tijd die er nog is zo goed mogelijk kunnen invullen.
