EstafetteRun Team Oldenzaal
Vorig jaar kreeg ik op 6 oktober te horen dat ik borstkanker had. Helaas de agressieve triple negatief variant, 6.5cm groot en uitzaaiingen naar de lymfeklieren. Tijd om in paniek te raken was er niet. Op 22 oktober ben ik direct gestart met een intensieve chemokuur (in 20 weken gingen er 17 zakken chemo in). Heftig! Ineens kaal. Ineens moe. Niet zomaar moe maar aan het eind van de chemo was zelfs het toilet niet meer zonder rolstoel te bereiken. Maar telkens positief gebleven en heel hard gevochten. Na de chemo een paar weken rust om daarna op 22 maart 2022 onder het mes te gaan (borstamputatie en verwijdering van een aantal lymfeklieren). Op 1 april hoorde ik dat op dat moment wonder boven wonder de tumoren weg waren! Heerlijk gevoel.
Maar ik was nog niet klaar met de behandelingen. Medio mei mocht was mijn lichaam sterk genoeg om te starten met de bestralingen. Elke dag naar Enschede. Medio juni was ik klaar met alle kankerbehandelingen. Helaas kwam tijdens de bestralingen naar voren dat ik de auto immuunziekte Vasculitis heb. De wereld stortte nog een keer in. Maar ik laat me niet kisten hoor!! Dit kan er nog wel bij……
Tjonge wat een heftig proces. En dan ineens uitbehandeld voor kanker. Klaar. Maar ik voelde me niet klaar. Het laatste traject is nu voor mij nog in volle gang gaande. Revalidatie. Het Roessingh helpt me goed. Zowel mentaal als psychisch. Ik moet wennen aan mijn nieuwe ik. Ben een ander mens geworden. Van een fulltime werkende actieve 50 jarige vrouw met daarnaast nog een eigen coach bedrijf, een gezin, een hond, 2 paarden en van alles en nog wat, naar een vrouw die moet revalideren. De dag bestaat ineens uit het vinden van balans tussen inspanning en ontspanning. Ineens niet meer zoveel kunnen doen. Vaak overdag nog een dutje doen. Best heftig. Maar gelijktijdig ook zeer blij dat de kanker weg is.
Uiteraard weet ik dat mijn kanker agressief was. Dat er zoals de radiotherapeut en oncoloog zeiden de kans aanwezig is dat er een klein kanker bandietje zich nog ergens verstopt heeft. En dat deze net als onkruid in de tuin ineens weer terug kan komen. En als het terug komt is er geringe kans op herstel. Dit maakt dat ik me besef dat het o zo belangrijk is om te genieten van het hier en nu! Het zet me letterlijk met beide benen op de grond.
Ik ben de stichting Twente Tegen Kanker dankbaar voor het prachtige ontbijt wat ik op Moederdag heb gekregen. Wat een verrassing! Met mijn man, zoon van 18, dochter van 16 en mijn ouders hebben we genoten. Konden we van elkaar genieten.
Ik ben erachter gekomen dat het heel erg fijn is om zo goed opgevangen te worden. Je bent niet alleen zelf ziek. Nee samen met je gezin ga je de strijd aan!
Nog even en ik ben alweer een jaar ziek. Mijn lichaam en geest zijn nog volop aan het vechten. Maar ik blijf positief! Ik hoop dat de wetenschap nieuwe behandelmethoden weet te vinden zodat kanker op den duur nog beter behandeld kan worden!!
Steun allen die meelopen voor Twente tegen Kanker. Een prachtige stichting met fantastische doelen!!
Dit zijn mijn donateurs ...
Anoniem
Ingrid Rikken
Cindy, Nicole en andere Oldenzaalse lopers heel veel succes morgen🍀